Daar zaten we dan. We hadden onszelf één meeting – die we steevast, grappend maar ook wel ambitieus board meeting noemen – gegund om een naam te bedenken voor ons nieuw bedrijf. Een kind moet nu eenmaal een naam hebben, daar kan je niet om heen.
De bedenkingen vooraf
We zagen drie richtingen die we konden uitgaan: creatief, persoonlijk, duidelijk. In het beste geval een combinatie van de drie en als het even kon ook nog sexy, teasing en iets wat lekker bekt. Wat we zeker niet gingen doen is een goedkoop spelletje met onze namen of initialen. Weylandt en Cocquyt die samen WC Communicatie gaan leiden… Nee, dat niet. En combinaties van E, W, B en C leken ons noch creatief, noch duidelijk.
Bij dat alles maakten we ook de bedenking dat een bedrijfsnaam voor een deel het imago en de uitstraling van je bedrijf bepaalt. Bij Cheaptickets ga je niet in eerste instantie langs voor een luxesafari met persoonlijke gids. Als de naam en plus een symbolische betekenis heeft die je activiteit, je visie, je missie verbeeldt, is het al helemaal top, bedachten we.
Het werd wel duidelijk dat we over naamgeving wel een boompje kunnen opzetten, maar we hadden nog geen letter op papier.
Richting geven
Freewheelen dan maar. We geven communicatieadvies dus misschien kunnen we iets doen met richting geven: pijl, wegwijzer, wegwijs, gids, leidraad… Dat leek ons allemaal wat te belerend. We hadden er ook graag iets lichtgevend aan toegevoegd, want dat is eigenlijk wat we met organisaties willen doen: zorgen dat ze het licht zien! Dan zaten we bij vuurpijl, vuurtoren, lichtgevende richtaanwijzer… Zelfs het Engels bood geen soelaas: lighthouse communication? Nah… te statisch en slecht voor SEO. Flashlight dan? Te tijdelijk en ook hier een op voorhand verloren zaak voor de vindbaarheid van onze website.
Richting en licht waren niettemin twee pistes die zowel Elke als ik niet wilden loslaten. Maar het mocht allemaal wat dynamischer, wat sprankelender dan wat we op ons A4’tje hadden staan. Een dynamische, sprankelende pijl als het ware.
– Hé wacht eens. Sprankelende pijl… wat geeft dat in het Engels?
– Sparkling Arrow.
– Niet slecht, toch?
– Hm, nee. Klinkt wel goed.
– Zeer goed vind ik, laten we even googelen.
Sparkling Arrow
Het werd nog beter door onze naam te googelen. Geen enkel bedrijf in onze sector met die naam. Google vond enkel een webshop in dameskleding en voor de rest alleen maar bomen. Want wat blijkt? De Sparkling Arrow is een soort cipres waarvan ik u de Latijnse naam met veel plezier bespaar.
We konden even geen blijf met ons enthousiasme: ineens hadden we een topnaam. Want zeg nu zelf.
- Sparkling: sprankelend, dynamisch, bruisend van energie, vol goesting om zaken aan te pakken, verlichtend.
- Arrow: een pijl, richtinggevend, adviserend, de weg wijzen en tegelijk onderweg zijn, samen een traject afleggen dus.
- En het is een boom. Is er een beter symbool denkbaar voor duurzaamheid, degelijkheid, voor blijvende oplossingen die stevig geworteld zijn in vaste grond?
Een betere naam gingen we niet bedenken. Ik begon me zelfs even af te vragen waarom ik mijn zoon bij zijn geboorte niet Sparkling Arrow Cocquyt had genoemd.
Terwijl Elke de naam naar haar echtgenoot Whatsappte om hem zijn mening te vragen, begon ik onmiddellijk te twijfelen aan mezelf. ‘Dat Engels is dat wel nodig? En een boom is dat niet wat euh… afgezaagd? Laten we er nog een nachtje over slapen’, stelde ik voor. ‘Goed idee, maar ik ben zeker dat we het morgen nog beter gaan vinden’, aldus mijn vennoot.
Intussen zijn we twee weken verder. We vinden het nog steeds een geweldige naam.